kąpiel kota

Wiem, że niektórzy ludzie kąpią swoje koty. Ja nigdy nie widziałam takiej potrzeby, bo wszystkie miauczące sierściuchy, które przewinęły się się przez mój dom należycie dbały o swoją czystość. Nie które nawet za bardzo.

Dziś rano kiedy Lucek wszedł do wanny przypomniał mi się fantastyczny opis kąpieli kota Erica Gurneya  z książki "Jak żyć z wyrachowanym kotem":

"...Podsumowując: jeśli lekkomyślne zdecydowałeś się wykąpać swojego kota, zmień zamiar i nie czyń tego. Jeśli jednak trwasz uparcie w swym postanowieniu, weź mydło kąpielowe, do balii nalej wody starannie doprowadzonej do temperatury ciała kota, naszykuj ręcznik lub dwa, jodynę, nici chirurgiczne, gazę – nie od rzeczy byłaby też butelka brandy – i parę rękawic ochronnych. Możesz także zawiadomić najbliższego krewnego, jeśli naprawdę jesteś przewidujący.

Najpierw złap kota i wsadź do balii. Potem namydl go, jeśli jeszcze jesteś w stanie to zrobić, następnie spłucz, jeśli kto jest jeszcze w stanie to znieść.

Teraz wycieraj kota ostrożnie, aby krew nie kapała na czyste futerko. Potem możesz go puścić i wziąć sobie kieliszek brandy. Kot niezwłocznie znajdzie sobie dobre miejsce, gdzie zwinie się w kłębek i wybrudzi od ogona po czubek głowy, po czym wyliże się do czysta. To tak zmęczy koci język, że niejeden nie zamruczy miesiącami...."