strach ma wielkie oczy

Koty, tak jak ludzie i wszystkie inne zwierzaki dzielą się na te strachliwe i te mniej podatne na stres.

Np. Lilu jest niesamowicie wyluzowanym kotkiem. Nie boi się obcych, każdemu daje się brać na ręce, odkurzacz nie jest dla niej wrogiem i chyba tylko bomba atomowa sprawiłaby że kotka chciałby się gdzieś schować ze strachu. Są też takie koty, które kiedy tylko goście nas odwiedzający pojawiają się w drzwiach znikają natychmiast i materializują się dopiero kiedy goście przekroczą ponownie próg naszego domu i zamkną drzwi z drugiej strony.

Lucek i Gacek, ze swoim strachem plasują się gdzieś po środku. Myślę, że duży wpływ na ich zachowanie ma Sam, który jest psem dosyć hałaśliwym i to powoduje nerwowość u kotów, zresztą u mnie też… ;) 

Jednak w pewnym momencie ich strach stawał się coraz większy. Chłopaki potrafili zaszyć się za kanapą nawet na pół dnia, bo kiedy już zasnęli to wychodzili z ukrycia dopiero wtedy kiedy zaspokoili swoją potrzebę pięciogodzinnej drzemki. Przez to i ja stawała się coraz bardziej nerwowa, bo kiedy nie widzę moich kotów to się niepokoję. Stwierdziłam, że tak nie może być i coś trzeba z tym zrobić! W końcu kiedyś aż tak bardzo się nie chowały, wszystko ma swoje granice!

Przypomniałam sobie wtedy co radzi  Jackson Galaxy, ekscentryczny koci behawiorysta , który zajmuje się kocimi problemami w programie „Kot z piekła rodem”. Otóż, zawsze kiedy spotyka się z wyjątkowo nerwowym kotem, który lubi się zaszyć w jakimś ustronnym miejscu, każe jego właścicielom w jakiś sposób zablokować wejście pod łóżko, ulubioną komodę albo półkę. Dlaczego? Aby nie wzmacniać strachu! Paradoksalnie, w sytuacji kiedy zwierzę musi sobie radzić ze swoim strachem w inny sposób niż poprzez schowanie się staje się w rezultacie mniej nerwowe. Wiem, że dla wielu wyda się to dziwne, ale taka jest prawda. Wiadomo, że w domu nie ma żadnych realnych zagrożeń typu dzikie zwierzę, które mogło pożreć kota, są tylko lęki przed hałasem czy obcymi ludźmi.

I tak właśnie postanowiłam zrobić z moimi sierściuchami. Zablokowałam wejście za kanapę gdzie przesiadywały godzinami. Miałam przez chwilę wyrzuty sumienia, bo widziałam jak pierwszego dnia próbowałaby się tam dostać… Ale w końcu nie zrobiłam im nic złego. Mogły przecież w dalszym ciągu uciec pod łóżko, pod ławę i do niezliczonych budek itp. I wiecie co? Po kilku dniach moje koty stały się mniej nerwowe. Po odkurzaniu wychodzą z ukrycia po 5 minutach. Kiedy mnie ktoś odwiedza wychodzą najwyżej po 10 i wchodzą na stół przy którym siedzę z gośćmi. Kiedy pies zaszczeka na jakiegoś znienawidzonego kolegę za oknem koty uciekają, ale po chwili zaraz wychodzą.  To działa!!

Mam nadzieję, że komuś przyda się ten wpis i pomoże poradzić sobie ze strachem jakiemuś nerwowemu kotu :))