jak Szuwarek został Gackiem

Dziś będę wspominać. Ale nie odległe czasy tylko wydarzenia sprzed roku. 
Dla mnie Dzień Niepodległości, chociaż to ważne święto narodowe, zawsze będzie miał zupełnie  inny wymiar. Bo to właśnie rok temu, późnym popołudniem, przyjechał do mnie od Anki Wrocławianki Szuwarek zwany dziś Gackiem! Dla tych, którzy nie śledzili jeszcze wtedy mojego bloga polecam zajrzeć tutaj, bo początki Gacusia na tym świecie nie były łatwe.  Warto o tym przeczytać.

Nasze relacje budowały się bardzo powoli i nie była to miłość od pierwszego wejrzenia, zarówno z mojej strony jak i ze strony Gacusia. W przeciwieństwie do Lucka, który od początku pobytu u mnie traktował mnie jak mamę, Gacuś zachowywał dystans. Owszem kładł mi się na kolana i przychodził do mnie na pieszczoty, ale całkowicie ignorował moje wołania. Nie reagował w ogóle na mój głos jakbym mówiła do ściany.  Zdecydowanie szybciej nawiązał więź z Luckiem niż ze mną, co zresztą wcale mnie nie martwiło, bo ważne było dla mnie żeby szybko poczuł się u nas jak w domu i nie nie było istotne czy za moja sprawą czy moich zwierzaków. Moje obawy o kocie relacje były całkowicie zbędne, bo koty zaprzyjaźniły się prawie od pierwszego spotkania.

Początkowo Gacek był straszliwym rozrabiaką i moja cierpliwość wielokrotnie była wystawiana na próbę, ale całe szczęście kocie dzieciństwo nie trwa wiecznie... ;))

W miarę upływu czasu zaczynałam kochać tego szkraba coraz bardziej. I teraz, z perspektywy czasu, muszę przyznać, że nawet w najśmielszych snach nie przypuszczałam, że ten mały zwierzak wniesie w moje życie tyle radości! Bo Gacuś jest wyjątkowym kotkiem i codziennie dziękuję opatrzności, że to właśnie ON do mnie trafił. To wielkouche nadrzeczne znalezisko zwane Szuwarkiem:)))

*************************

P.S. Przypominam, że pojutrze upływa termin nadsyłania dżinsowych scrapków!!! :))