kociePicie

 Koty mają  w swoim zwyczaju pić wodę z każdego możliwego miejsca byleby to nie była kocia miska.

Nie inaczej jest u mnie. Jak Lucek do mnie trafił dostał  swoją miseczkę na jedzenie i swoją miseczkę na picie, w której dostawał wodę albo mleczko. Właściwie na początku nie były to miseczki, bo wszystkie okazały się za duże do Luckowych rozmiarów, więc za karmidełko robiła filiżanka do espresso a za poidełko mała popielniczka, która się ostała w moim domu ;)

Jak Lucek troszkę podrósł dostał prawdziwą kocią miskę na jedzenie i drugą swoją własną miskę na wodę.  Czas mijał a mi nie udało się zaobserwować żeby mój kot pił wodę ze swojego naczynia. Wody owszem z niego ubywało, ale podejrzewam, że raczej za sprawą procesu chemicznego zwanego parowaniem a nie za sprawą kociego języka.
W międzyczasie Lucek zapałał ogromną miłością do mojego kubka z wodą, który co wieczór stawiam przy swoim łóżku. Do kocich rytuałów należy wieczorne i poranne wskakiwanie na nocną szafkę i chciwe wypijanie mojej wody. W zasadzie ten proceder aż tak mi nie przeszkadzał, bo futrzak nie wypijał mi tej wody dużo i starczało jej dla nas obojga, a ja nigdy nie brzydziłam się swoich zwierzaków. Ale każdorazowe picie z mojego kubka kończyło się moczeniem w środku kocich łap! A względem tego procederu  jestem już mniej tolerancyjna ;) Próbowałam oduczyć Lucka picia z mojego kubka, ale nawet przykrywanie go na noc nie zdało egzaminu, bo cwany kocur co rano zrzucał podkładkę, którą przykryty był kubek, a mnie budził prysznic z otrząsanej z wody łapki. Oczywiście mój kubek nie jest jedynym miejscem z którego Lucek pije bo w końcu w ciągu dnia nie ma w nim wody, a mimo że mój kot bardzo mało pije to jednak zdarza mu się to częściej niż raz na dobę ;)

Kran jak drugim ulubionym źródłem kociego picia. Tuż za nim plasują się naczynia w zlewie, a na szarym końcu psia miska.

Kocia miska z wodą, po kilku miesiącach zarosła kamieniem więc postanowiłam ją całkowicie zlikwidować. Ale cały czas zastanawiałam się jak sprawić, żeby Lucek przestał wkładać swoje łapska do mojego kubka. W końcu wymyśliłam, że skoro on tak bardzo lubi wszelkie kubeczki i szklaneczki to może jako, że jest kochanym stworzeniem i zasługuje na to co najlepsze otrzyma swoją szklankę! I tak się stało. Postawiłam ją z dala od kociego jedzenia, tak żeby jednak Lucek nie myślał, że to jego szklanka , bo w końcu najfajniej pije się ze naczynia pańci ;) I pomysł się sprawdził. Lucek, co rano po swoim śniadaniu biegnie do swojej niebieskiej szklaneczki chwilkę popije a potem pac łapą do środka. Co  prawda nie zlikwidowało to całkowicie problemu  picia z mojego kubka, ale przynajmniej Lucek przestał do niego wkładać swoje paluchy ;)





prysznic z kocich łapek ;)



Sam pozazdrościł kotu szklaneczki ;))