ideały są nudne

Niedawno przeczytałam na pewnym sympatycznym, obserwowanym przeze mnie  blogu,  że zakocone domy rządzą  się swoimi prawami.

Autorka ubolewała nad tym, że nie może w pełni korzystać z piekarnika, ponieważ jej kotek , nie bacząc na wysoką temperaturę, natychmiast wtyka nos do środka, gdy tylko drzwiczki są uchylone. Równie niebezpiecznym dla kota zajęciem jest wykonywanie przez jego pańcię peelingu i innych zabiegów pielęgnacyjnych, gdyż grozi to dostaniem się preparatów kosmetycznych do kocich oczu.

W domu gdzie mieszka kot, na różnego rodzaju urazy, narażone są  także ważne dokumenty, które należy chronić przed groźnymi  pazurami i zębami.   W niebezpieczeństwie są też szminki, kolczyki i inne ozdoby.

Po przeczytaniu tego tekstu muszę stwierdzić, że trafił mi się kot anioł! (no prawie) :)

Kiedy otwieram gorący piekarnik, minimum dwa razy w tygodniu, Lucek podchodzi i wyczuwając noskiem ciepło natychmiast cofa głowę.

Kiedy rozkładam firmowe papiery tylko się na nich kładzie i próbuje studiować cyferki na fakturach. W dzieciństwie rzeczywiście łapał każdą, którą podnosiłam do góry, ale całe szczęście wyrósł z tego:)

W łazience tylko obserwuje to co robię nie włączając się do tych czynności.

No anioł, po prostu anioł!

Pominę fakt, że wciąż kradnie mi długopisy , ogryza sernik, który piekę do kawiarni i notorycznie bawi się zasłoną prysznicową, bo to dodaje mu tylko uroku.

Ideały są przecież nudne ;)

Anioł - Lucyfer w świetle zachodzącego słońca:)

cudownie jest poczuć wiatr we włosach

Wczoraj wreszcie zamontowałam siatkę ochronną na balkon.
Ponieważ dzisiaj pogoda sprzyja otwartym drzwiom Lucek wreszcie zaczął eksplorować tę przestrzeń!:))
I od mojego przyjścia z pracy w zasadzie nie wchodzi do domu. Świeże powietrze na pyszczku jest jednak niezastąpionym doznaniem. Cudownie jest poczuć wiatr we włosach! ;)

 

Podczas montażu siatki usłyszałam kilka ciekawych pytań od wchodzących do bloku sąsiadów:

- to siatka przeciw ptakom?...

- to moskitiera? (chyba na szarańczę;)), ja odpowiadam: - nie to dla kota, 

na co słyszę: - a co? wypadł ci już raz?...

 To ostatnie pytania pozostawię bez komentarza...

Sam i Lucek zapraszają na charytatywny kiermasz

Do wszystkich miłośników kotów i innych czworonogów!

W najbliższy weekend (28, 29 kwietnia) w kawiarni KAWKA na ul.Koszykowej 30 w Warszawie, odbędzie się charytatywny kiermasz Fundacji Azylu Koci Świat .

Wydarzenie jest o tyle wyjątkowe, że:

po 1. możecie pomóc potrzebującym zwierzakom

po 2. możecie nabyć niepowtarzalne rękodzieła (ceramika, decoupage itp.) z kocim wizerunkiem! :))

Udostępnijcie tę informację swoim znajomym, bo chętnych wspomóc fundację nigdy za wiele! :)

Tutaj podaję link do wydarzenia na Fecebooku.
Jeśli nie jesteś z Warszawy możesz:
1. umieścić informację o wydarzeniu na swoim blogu - może obserwuje go ktoś z Warszawy i weźmie udział w kiermaszu
2. udostępnić wydarzenie na swoim profilu na Facebooku
3. możesz dołączyć do Facebookowego  wydarzenia a następnie zaprosić swoich znajomych do wzięcia udziału w nim!

Nie musisz być z Warszawy żeby pomóc!:))

wiosną serca rosną

Wczorajszy dzień można zaliczyć do udanych!
Pogoda wyśmienicie wpłynęła na domowników. Trochę ciepła, trochę słońca i od razu wszystko zaczęło się toczyć żwawszym rytmem:)
Kot postanowił zrobić wiosenne porządki w mojej szufladzie z papierami, ale tak się biedak zmęczył, że aż zasnął.
Psa podczas spaceru spotkała atrakcja w postaci kota wystawowego. Sam był baaardzo zdziwiony dlaczego futrzak od niego nie ucieka, i dlaczego nie może go polizać choć jest na wyciągnięcie łapki!
A ja natchniona pogodą upiekłam ciasteczka owsiane i nie dbając o wiosenna dietę spałaszowałam sporą ilość ;)

czasem warto ulegać kotom

Lucek od małego ma słabość do wełny. Uwielbia gryźć skarpetki, namiętnie wylizuje moje wełniane swetry, no i oczywiście podczas filcowania tylko czeka żeby skubnąć choć pasemko wełny czesankowej, która  doskonale ciągnie się między pazurkami a potem tak fajnie kłuje w język!
Wczoraj wieczorem, kiedy kończyłam ficokotki, Lucka wyraźnie zafascynował ten rudy. A może to ruda? Chodził koło niej, zaczepiał łapką i... uległam... (Tak, przyznaję się mam ogromną słabość do mojego kota!) I w ten oto sposób ruda wylądowała w jego ramionach! Radościom i igraszkom nie było końca a z mojej twarzy nie schodził uśmiech kiedy się temu przyglądałam.
Warto czasem ulegać kotom ;)

kocia rodzina się powiększyła

Przybyło nam w domu 5 filcokotków ;))
Wykonałam je na kiermasz charytatywny Fundacji Azylu Koci Świat, który odbędzie się za dwa tygodnie.
Filcokotki wkrótce przeobrażą się w broszki.
Lucek był nimi zachwycony! ;)

co to?

moje!!!

pech na całego

aparat w oku

Zastanawiam się czy inni też tak mają, ale dla mnie dzień bez sfotografowania mojej zwierzyny jest dniem straconym.
Czasem jest to niełatwe zadanie, bo Sam bardzo nie lubi kiedy robię mu zdjęcia. Często jak widzi aparat chowa głowę, albo w ogóle odwraca się do mnie tyłem.
Z kotem mam inny problem. Lucek zmienia pozy w tak szybkim tempie, że jak zdążę wziąć aparat do ręki, fajna mina albo poza często znika bezpowrotnie.
Już po tygodniu posiadania kota stwierdziłam, że człowiek, absolutnie powinien mieć możliwość robienia zdjęć okiem! Jak Lucio był malutki usiadł w pustej psiej misce. Natychmiast pobiegłam do pokoju po aparat! A kot... pobiegł za mną... Potem już nigdy przy mnie tego nie powtórzył.
A gdyby tak chociaż  można by kręcić filmy okiem...
Codziennie rano, jak się budzę, Sam stoi z uśmiechniętą mordą przy moim łóżku machając ogonem. Za nim Lucek usilnie próbuje łapać uciekający z łapek psi ogon. Ten widok zawsze wywołuje uśmiech na mojej twarzy. A nie da się przywołać go na życzenie. A może powinnam spać z aparatem pod poduszką? ;)

kąpiel kota

Wiem, że niektórzy ludzie kąpią swoje koty. Ja nigdy nie widziałam takiej potrzeby, bo wszystkie miauczące sierściuchy, które przewinęły się się przez mój dom należycie dbały o swoją czystość. Nie które nawet za bardzo.

Dziś rano kiedy Lucek wszedł do wanny przypomniał mi się fantastyczny opis kąpieli kota Erica Gurneya  z książki "Jak żyć z wyrachowanym kotem":

"...Podsumowując: jeśli lekkomyślne zdecydowałeś się wykąpać swojego kota, zmień zamiar i nie czyń tego. Jeśli jednak trwasz uparcie w swym postanowieniu, weź mydło kąpielowe, do balii nalej wody starannie doprowadzonej do temperatury ciała kota, naszykuj ręcznik lub dwa, jodynę, nici chirurgiczne, gazę – nie od rzeczy byłaby też butelka brandy – i parę rękawic ochronnych. Możesz także zawiadomić najbliższego krewnego, jeśli naprawdę jesteś przewidujący.

Najpierw złap kota i wsadź do balii. Potem namydl go, jeśli jeszcze jesteś w stanie to zrobić, następnie spłucz, jeśli kto jest jeszcze w stanie to znieść.

Teraz wycieraj kota ostrożnie, aby krew nie kapała na czyste futerko. Potem możesz go puścić i wziąć sobie kieliszek brandy. Kot niezwłocznie znajdzie sobie dobre miejsce, gdzie zwinie się w kłębek i wybrudzi od ogona po czubek głowy, po czym wyliże się do czysta. To tak zmęczy koci język, że niejeden nie zamruczy miesiącami...."

oto Mia

Mia to kot mojej siostry. Dziś podczas moich odwiedzin wygrzewała się na kaloryferze mrucząc radośnie:)
Z wiekiem (ma 12 lat) z małego dzikuska zrobiła się nieprzyzwoitym pieszczochem.

wyjechał fotel

Ów fotel w  zeszłe wakacje miał zostać wywieziony na wieś. W mieszkaniu, od dłuższego czasu, pełnił w zasadzie  funkcję wyłącznie ozdobną, a ja latem w domu na wsi spałam na łóżku polowym, co było wątpliwie wygodne. Poprosiłam więc kuzyna, który ma duży samochód, żeby pomógł mi z tą drobną przeprowadzką.
Ale tak się jakoś nie składało z terminami, że w końcu lato minęło a fotel jak stał, tak stał.
I kiedy moment wywiezienia był już tuż, tuż, razem z moją siostrą posprzeczałyśmy się z kuzynem i powiedziałam sobie, że choćbym miała go sama na plecach wywieźć  kuzyna o tę przysługę więcej nie poproszę.
I tak fotel został na kolejne miesiące w moim mieszkaniu. Aż przyszedł październik i mały Lucio zjawił się w moim domu. Wtedy to okazało się, że posiadanie tego fotela jest błogosławieństwem, bowiem jedzenie dla kotka nie mogło stać na podłodze, bo żarłok Sam pochłonąłby je w 5 sekund! A tak kotek miał swoje przysmaki na parapecie i wspinał się do nich po narzucie fotela. Pominę już fakt, że przez pierwsze tygodnie było to dla niego azyl przed psem.
Czasem życie płata psikusy i to co wydawało nam się komplikacją wychodzi nam na dobre.
Ale Lucek dorósł i czas fotela dobiegł końca, dziś znalazł wreszcie swoje miejsce w domku na wsi. Oczywiście nie za sprawą mojego kuzyna ;)))
A tak oto służył zwierzakom.

się porobiło

kot wampir

Moja przyjaciółka S. od początku twierdzi, że Lucek to wampir. Jego skłonności do gryzienia, rzeczywiście świadczą przeciw Luckowi, ale nigdy tak daleko nie posunęłabym się w osądach
S. zawsze jak nas odwiedza nazywa go Talbot (jeden z czarnych charakterów True Blood).
Do dzisiaj broniłam Lucka mówiąc, że jego gryzienie absolutnie nie ma nic wspólnego z wampiryzmem!
Ale po tym zdjęciu zaczynam mieć wątpilowści... ;)

nowy kolega

Dzisiaj Lucek znalazł sobie nowego kolegę. Kolegą jest kot Meksykański,  który mieszka u mnie od dłuższego czasu, ale do tej pory nigdy nie schodził z szafki w sypialni. Nie wiem czy to pod wpływem wiosny, ale Meksykanin postanowił przeprowadzić się na parapet w salonie...
Lucek zainteresowany kolegą, natychmiast próbował się z nim zaprzyjaźnić. Sam zresztą też zapałał miłością do Meksykanina wylizując go przy tym z kurzu.
Meksykanin ani drgnął i ze stoickim spokojem pozostał niewzruszony na zaczepki zwierzaków...